Ҳамсарон бо ҷалби мутақобила ҷинсӣ доштанд, бинобар ин дар ин ҷо воқеан чизе дидан мумкин аст. Ин муносибати мулоим нест, балки муносибати дилчасп аст. Бача хоҳари зебои брюнеткаашро дар мавқеъҳои гуногун ситоиш карда, пойҳо ва хари вайро дар ин раванд печонд. Ӯ дар бораи лаззати мардон фаромӯш накард - минетча буд ва пас аз алоқаи ҷинсӣ ба рӯи хоҳараш, ба пӯсти тафсон ва ҷавони вай конила мекард.
Устод хоҷа аст, ҳақ дорад, ки ба бандааш бисёр корҳо кунад. Эҳтимол ин духтари лотинӣ ба ин кишвар ғайриқонунӣ ворид шудааст, аз ин рӯ даст кашидан аз чунин ҷавони сарватманд ба нафъи ӯ нест. Ва ман намегӯям, ки вай аз алоқаи дар боло зикршуда лаззат намебарад.